سال نوی میلادی 2023؛ از تاریخچه تا مراسمات شب سال نو

تمدن‌‌های سراسر جهان حداقل 4000 سال است که شروع سال جدید را جشن می‌گیرند. امروزه، بیشتر جشن‌های سال نو از 31 دسامبر (شب سال نو)، آخرین روز تقویم میلادی آغاز می‌شود و تا ساعات اولیه 1 ژانویه (روز سال نو) ادامه دارد. امسال نیز مردم دنیا فارق از تمام مسائل ناگواری که طی سال برایشان پیش آمده، کنار اعضای خانواده و دوستانشان فرارسیدن سال جدید را جشن می‌گیرند. انتشارات شایان نمودار ضمن عرض تبریک سال نوی میلادی به تمامی هموطنان مسیحی به ویژه دندانپزشکان مسیحی که کتاب‌های مربوط به تخصص خود را از ما خریداری می‌کنند، دعوت می‌کنیم تا آخر این مقاله همراه ما باشید تا اطلاعات بیشتری درمورد سال نوی میلادی و تاریخچه آن بخوانید.

تاریخ اولین جشن سال نو

اولین جشن‌ سال نوی ثبت شده در تاریخ به حدود 4000 سال قبل به تمدن باستان بابل برمی‌گردد. مردم بابل، اولین ماه جدید پس از اعتدال بهاری را آغاز سال جدید می‌دانستند. آن‌ها این مناسبت را با یک جشن مذهبی عظیم به نام زگموک (Zegmuk) یا آکیتو (Akitu – برگرفته از کلمه سومری به معنای درو کردن جو) که در هر 11 روز آن مراسم متفاوتی برگزار می‌شود، سپری می‌کنند. علاوه بر سال جدید، این جشن برای پیروزی اسطوره‌ای مردوک، خدای آسمان بابلی بر الهه شیطانی دریا، تیامات است و از نظر سیاسی هدف مهمی برای بابلیان داشت: در این زمان یک پادشاه جدید تاجگذاری می‌کرد یا فرمان الهی حاکم فعلی به طور نمادین تجدید شد.

چرا 1 ژانویه را آغاز سال جدید قرار دادند؟

در طول دوران باستان، تمدن‌های سراسر جهان تقویم‌های پیچیده‌ای تنظیم کردند که معمولاً اولین روز سال را به یک رویداد کشاورزی یا نجومی مرتبط می‌کردند. به عنوان مثال، در مصر، سال جدید با طغیان سالانه رود نیل، که مصادف با طلوع ستاره سیریوس یا شباهنگ بود، آغاز می‌شد.

اما ماجرای 1 ژانویه برمی‌‌گردد به روم باستان که یک سال در تقویم رومی اولیه شامل 10 ماه بود و سال جدید در اعتدال بهاری یعنی اول مارس شروع می‌شد. این تقویم به دستور رومولوس، بنیانگذار روم، حدود 700 سال قبل از میلاد ساخته شد. امپراطور بعدی، نوما پومپیلیوس، ماه‌های ژانواریوس و فوریه را به این تقویم اضافه کرد. در طی قرن‌ها، این تقویم با گردشش زمین به دور خورشید هماهنگ نبود بنابراین در سال 46 قبل از میلاد، امپراتور ژولیوس سزار با مشورت برجسته‌ترین منجمان و ریاضیدانان زمان خود تصمیم گرفت مشکل را حل کند. به همین منظور ژولیوس سزار شروع سال را 1 ژانویه تعیین کرد و یک سال را به 365 روز تغییر داد. به پاس این کار او، ماه ژانویه را از نام ژولیوس برگرفتند. این تقویم که به تقویم ژولیانی معروف است شباهت زیادی به تقویم امروزی که اکثر کشورها از آن استفاده می‌کنند دارد. گرچه در اروپای زمان قرون وسطی، رهبران مسیحی به طور موقت روز سال نو را از اول ژانویه به روزهایی که اهمیت مذهبی بیشتری داشتند، مثل 25 دسامبر (سالروز تولد عیسی مسیح) و 25 مارس (عید بشارت) تغییر دادند اما پاپ گریگوری سیزدهم در سال 1582، آغاز سال جدید را به همان اول ژانویه بازگرداند.

خوراکی‌های مخصوص شب سال نو

12 عدد انگور در نیمه شب

یک سنت رایج در اسپانیا خوردن 12 انگور در شب سال نو است. این انگورها نشان دهنده 12 ماه سال است که برای خوش شانسی در سال جدید باید همه آن‌ها را خورد. در غیر این صورت، سال آینده ممکن است برای شما سخت سپری شود.

کیک و شیرینی

در یونان، مکزیک، هلند و سایر کشورها، کیک‌های گرد نماد دایره زندگی هستند. برخی ممکن است چند سکه داخل کیک بگذارند. با زیر دندان رفتن سکه‌ها، انتظار می‌رود شخص در سال آینده شانس خوبی را تجربه کند.

گوشت خوک

خوک نماد پیشرفت در کشورهایی مانند اتریش، پرتغال و کوبا است. بنابراین، خوردن گوشت خوک در شب سال نو به عنوان راهی برای جلب رفاه برای 365 روز آینده رواج دارد.

حبوبات

حبوبات شبیه سکه های رومی قدیمی و نماد رفاه مالی و ثروت هستند. به همین دلیل است که ایتالیایی‌ها عدس می‌خورند و آمریکایی‌ها در شب سال نو نخود سیاه به غذاهای خود اضافه می‌کنند.

رشته فرنگی

رشته فرنگی یا نودل نماد عمر طولانی‌ و سالم است. کسانی که با این اعتقاد نودل می‌خورند باید حواسشان باشد که رشته‌های نودل نصف نشوند.

رسوم مختلف کشورها در شب سال نو

تصمیم گیری در سال نو

از رسیدن به بدنی سالم‌تر و گذراندن زمان بیشتر با خانواده گرفته تا تلاش برای رسیدن به اهداف و آرزوها… ما علاقه داریم برای سال جدید یک هدف تعیین کنیم. اما آیا می‌دانستید که این رسم قدمتی 4000ساله دارد؟ در واقع مردم باستان بابل به خدایان قول می‌دادند که سال بهتری برای خود بسازند. در همین حال، مسیحیان این زمان را فرصتی برای درس گرفتن از کاستی‌های خود در سال گذشته و تمرکز بر راه‌هایی برای بهتر شدن در سال آینده می‌دانند. این در حالی است که جنبه معنوی این تصمیمات از بین رفته و جای خود را به جنبه‌های شخصی داده است.

آتش بازی

اگر می‌خواهید بدانید سنت آتش بازی از چه زمانی و از کجا شروع شد، باید به قرن هفتم پس از میلاد در چین برگردیم. آتش بازی روشی برای ترساندن ارواح شیطانی و همینطور به نماد رفاه و خوش شانسی معروف بود.

ریختن آب از پنجره

رسم دیگری که در آمریکای لاتین اعتقاد بر دور کردن ارواح شیطانی دارد، پرتاب آب به بیرون از پنجره در سال نو است. این سنت همچنین نماد تجدید است و آن را راهی خوب برای خداحافظی با سال قدیم و شروع سال جدید می‌دانند.

پرتاب توپ در زمان سال نو

تماشای پرتاب توپ در میدان تایمز نیویورک نیز به رسومات شب سال نو اضافه شده است. این سنت به زمان قدیم برمی‌گردد؛ هنگامی که ملوانان برای تنظیم ساعت از پرتاب توپ که به آن توپ زمان یا زمان سنج گفته می‌شد استفاده می‌کردند.

در سال 1829، اولین توپ زمانی در پورتسموث انگلستان رها شد. یکی دیگر در سال 1845 در واشنگتن دی سی مورد استفاده قرار گرفت و سپس در سال 1907 رسم پرتاب توپ در میدان تایمز در شب سال نو آغاز شد.

خوردن مشروب

یکی از محبوب‌ترین راه‌ها برای استقبال از سال پیش رو، زدن جام‌های مشروب به یکدیگر است. این رسم از سنت مسیحیان در نوشیدن شراب (نماد خون مسیح) هنگام مراسم عشای ربانی سرچشمه می‌گیرد.

سال نوی میلادی و دندانپزشکی در ایران

درحالی که بسیاری از کشورها سال نوی میلادی را به عنوان رویدادی باستانی و مهم جشن می‌گیرند در ایران از محبوبیت کمتری برخوردار است. با این حال علاقمندان به کریسمس و جشن سال نو به کشورهای دیگر سفر می‌کنند تا از این رویداد مهم کنار مسیحیان لذت ببرند. همینطور حال و هوای کریسمس و سال نو را می‌توان در محله‌های ارمنی نشین شهرهای مختلف کشور از جمله تبریز، اصفهان و تهران دید. رسیدن سال نوی میلادی بهانه‌ای شد تا نزدیک شدن به سالروز تأسیس جامعه دندانپزشکان (24 دی) را یاداور شویم و یادی کنیم از دندانپزشکان مسیحی که در بنیانگذاری آن در سال 1341 نقش مهمی در توسعه دندانپزشکی ایران داشته‌اند.

یکی از اعضای مسیحی هیئت موسس و جامعه دندانپزشکان، دکتر آلفرد آوانسیان (متولد 1305) بود که در سال 1330 از دانشکده دندانپزشکی تهران فارق التحصیل شد و بعد از گذراندن دوره تخصصی در دانشکده دندانپزشکی شیکاگو به تهران برگشت و عضو هیئت موسس جامعه دندانپزشکی ایران و همچنین عضو کمیته روابط خارجی جامعه شد. دکتر آوانسیان در شهریور ماه سال 1391 بر اثر ابتلا به سرطان لوزالمعده در لندن درگذشت.

عضو مسیحی دیگر این جامعه دکتر آرنولد برناردی (متولد ۱۳۰۲) بود که در سال 1326 از دانشکده دندانپزشکی دانشگاه تهران فارق التحصیل شد. او در سال‌های فعالیت خود مقالات علمی زیادی چاپ کرده و عضو هیئت مدیره دوره دوم جامعه در سال ۱۳۴۳ و ۱۳۴۴ بوده است. دکتر برناردی در حال حاضر در آمریکا زندگی می‌کند.